Pakse, Vientiane en Muang Kham

Pakse & Vientiane
Na een busrit van 3 uur kwamen we aan in Pakse, een redelijk grote stad aan de mekong rivier. We hebben wat rondgewandeld en wat gegeten aan de rivier. Om 8 uur gingen we naar onze sleeping bus toe. In tegenstelling tot Vietnam, waar iedereen alleen zit, hebben de sleeping busses in Laos bedden voor 2 personen. Lekker knus, stel dat je het met een vreemde moet delen, al die bochten.... Wij hebben samen redelijk geslapen, de wegen zijn echt heel slecht.

Rond een uur of 7 kwamen we 's ochtends aan in Vientiane. Een hele rustige hoofdstad. We gingen naar het centrum en probeerden ons plan te maken. We vonden een turks restaurant, met turkse eigenaar, de enige in Laos! We hebben er lekker gelunched en turkse thee gedronken. De stad heeft wat mooie tempels. Ook zijn we nog een "shopping mall" in geweest.. echt heel anders, zo leuk om te zien. In de avond besloten we een sleeping bus te nemen naar Ponhsavanh, want we gaan weer vrijwilligerswerk doen!

Phonsavan
De rit was heel erg koud, de airco stond vol aan en de achterste deur v d bus ging telkens open.. hij kon ook niet meer sluiten... dit werd creatief opgelost met een stuk touw. 5 hobbels later was de deur weer open, dus de jongen die de buschauffeur assisteert heeft een lange nacht gehad bij de deur..
We kwamen aan in Ponhsavanh en daar stonden 2 jongens te wachten op ons met Kaans naam op een papiertje! Kham en Sikaka zijn onze hosts hier! We sprongen achterop de scooters om te ontbijten, een traditioneel ontbijt met sticky rice! Al gauw leerden we dat ze dit 3x per dag eten, ze houden ervan, sticky rice en dat eet je met je handen...
We gingen in een open bus naar Muang Kham, een uur lang een koude rit. Eindelijk aangekomen konden we onze backpacks in ons guesthouse laten. Kham nam ons mee naar zijn huis waar zijn zusje Ti ons eten bracht. Wat een omgeving, wat een natuur hier. Echt super local wat echt heel leuk was! Kham nam ons mee naar het land van zijn ouders, waar ze knoflook en uien verbouwen. Heel leuk om te zien.

Maandag zouden we naar 2 scholen gaan om Engelse les te geven. We hebben inmiddels "sabadie" met je handen bij elkaar gemasterd, wat overal erg gewaardeerd wordt. Sabadie betekent hallo. Leerlingen maken dit gebaar als ze binnen komen en ook als ze vragen of ze even de les uit mogen. De concentratie was soms laag, waardoor er af en toe veel gegiechel was in de klas. We vonden het beiden een uitdaging de klas toch weer geboeid te krijgen. Veel van de kids begrepen ons al niet. Dus af en toe even een spel tussendoor. Het verschilde echt per klas, sommige kids waren zo leergierig, heel leuk om te zien! De 2e avond werden we bij Sikaka thuis uitgenodigd om te eten, hij behoort ook tot de Hmong people. Bijzonder eten en bijzonder om bij hem thuis te zijn. We moesten verplicht 2 shotjes Lao Lao drinken, hun tradtionele rijstwijn. Het alcohol percentage verschilt nogal, van 10% naar ongeveer 30%. Debbie vond heqt niet lekker, maar Kaan lustte het wel! De 3e avond aten we bij Tulli, de neef van Kham. Ook een bijzondere avond weer, weer werden we zo hartelijk ontvangen. Wel hadden we last van het zo lang op de grond zitten, dat zijn we niet gewend.. maar het hoort erbij! De 3e avond hebben we afgesloten in een restaurantje met aansluitend karaoke! Erg grappig hoe echt niemand zich geneerd en dat iedereen vol overtuiging meedoet.
Ook hebben we nog een keer voetbal gespeeld met de kids, was heel erg leuk om te doen. Tussen de lessen door zijn we nog een keer naar een grot gegaan. In die grot zijn 374 mensen overleden, door bommen van de Amerikanen. Lao mensen schuilden daar tegen het geweld van de Amerimanen. Kham en Sikaka vertelde ons over de "secret war". Tijdens de Vietnam oorlog hebben de Amerikanen meer bommen op Laos gegooid dan er in Europa vielen tijdens de 2e wereld oorlog.. wij wisten hier echt niks van en waren echt geshockeerd. Ook hier sterven jaarlijks mensen aan nog niet eerder ontplofte bommen. In 1 woord: afschuwelijk!
Na 4 dagen hier geweest te zijn was het tijd om op oudjaarsdag te vertrekken naar... Luang Prabang!!!